Cliënt is acht jaar werkzaam bij de multinational, waar hij een hoge functie bekleedde. Het bestuur besluit om de bedrijfsstructuur te transformeren naar een Joint Venture (JV) met een ander bedrijf. Bijkomend effect van dit besluit was dat de Rotterdamse vestiging (waar cliënt werkzaam was) verhuisde naar Duitsland. De werknemer werd een ultimatum gesteld:

Optie A: de arbeidsovereenkomst gaat van rechtswege over op de JV en de werkzaamheden moeten verricht worden vanaf standplaats Duitsland;

Optie B: bij weigering van optie A eindigt de arbeidsovereenkomst van rechtswege. Werknemer krijgt dan geen transitievergoeding en moet binnen twee maanden op zoek naar een andere baan.

Ten tijde van deze besluitvorming die voor onzekerheid en stres zorgde, werd onze cliënt ziek. Logischerwijs kon hij onder die omstandigheden geen beslissing nemen dat zijn leven en carrière zou beïnvloeden. Cliënt mocht in minder dan 10 jaar met pensioen, hij was volledig gesettled in Nederland en zat dus niet te wachten op een nieuwe uitdaging in het buitenland. De vraag om 500 km verderop te gaan werken is er niet een waar men lichtzinnig over na zal denken.

Als er afspraken gemaakt worden tussen werkgever en werknemer omtrent het opzeggen van een arbeidsovereenkomst, dan doet men dat schriftelijk in een vaststellingsovereenkomst (VSO). Het voordeel hiervan is dat de ontslagprocedure niet gevoerd hoeft te worden via de rechter of het UWV. Geschilbeslechting gaat bij voorkeur buitengerechtelijk. De bepalingen die opgenomen zijn in een dergelijke VSO moeten uiteraard wel aan de wet voldoen en redelijk zijn. Hoe zat dat in onze zaak?

Cliënt wilde graag bij de JV werken, maar hij wilde absoluut niet verhuizen. Hij gaf aan dat hij bereid was te pendelen tussen Duitsland en Nederland voor de essentiële zaken, en anders het liefst een andere functie te vervullen bij de vestiging in Nederland. Client heeft dit kenbaar gemaakt en wij hebben zijn voorstel voorgelegd aan de wederpartij.

De wederpartij schakelde een advocaat in, die namens haar met een tegenvoorstel kwam. De belangrijkste punten van dit voorstel lichten we hieruit. Onze cliënt zou een transitievergoeding van zesentwintig duizend euro krijgen, een positief getuigschrift ontvangen en een extra vergoeding van twee maandsalarissen ontvangen voor de fictieve opzegging.

Aangezien het bruto jaarsalaris van cliënt bijna 120.000 euro bedroeg, is het voorstel van de transitievergoeding wat aan de magere kant. Daarom ging hij er pertinent niet mee akkoord. Wij deden een tegenvoorstel met de volgende voorwaarden: werkgever moest het non-concurrentiebeding laten vallen. Verder eisten we namens cliënt 50.000 euro pensioenschade, 80.000 euro ontslagvergoeding en de uitbetaling van resterende vakantiedagen. Daartegenover stond dat hij zich direct beter zou melden. Wij konden deze toezegging doen, omdat het duidelijk was dat de stres en de overige mentale klachten van werknemer direct verband hielden met zijn onzekere toekomst. De advocaat liet weten dat de wederpartij met ons voorstel akkoord wilde gaan. 

De laatste hindernis in de onderhandelingen zag op de WW-proofheid van de VSO. Dit was erg relevant, omdat cliënt inmiddels tegen zijn pensioenleeftijd aanzit en de kans op het vinden van een baan op die leeftijd op een korte termijn heel klein is. Bovendien zitten wij in een crisistijd waarbij werkgevers niet zo gauw een werknemer in dienst nemen. De wederpartij stelde dat op voorhand niet te garanderen is dat een VSO WW-proof is, omdat het UWV over de beoordeling ervan gaat. Wij gingen hier niet mee akkoord. In de vaststellingsovereenkomst formuleerden we de volledige medewerking van de werkgever aan werknemer mocht het UWV om welke dan ook het recht op een WW-uitkering deels of geheel afwijzen.

De vergoeding van de werknemer is in totaal opgelopen tot 140.000 euro. Deze bedragen zien op mogelijk verlies van inkomen, pensioenschade en aanvulling op een eventuele WW-uitkering. Het non-concurrentiebeding is eruit gehaald. Zoals eerder gesteld komt een werknemer “op leeftijd” niet zo eenvoudig meer ‘aan de bak’. Ten slotte kreeg cliënt nog 9.000 euro vergoed voor de resterende vakantiedagen (inbegrepen bij de 140.000 euro).

Al met al zijn de onderhandelingen en daarmee de zaak tot een goed einde gebracht. De ex-werknemer is in Nederland blijven wonen en kan zich zonder juridische problematiek richten op zijn herstel.

Zit u in de problemen met uw werk, of wilt u meer weten over een ontslag met wederzijds goedvinden en de vaststellingsovereenkomst? Neem dan contact op met Alterlaw voor een passend advies.