Eiseres verkoopt verf, wandbekleding, raamdecoratie en vloeren. In november 2016 heeft gedaagde bij eiseres een bestelling geplaatst ter waarde van EUR 1.507,80. Eiseres heeft op 24 december 2016 hiervan een factuur verzonden naar gedaagde en deze moest binnen veertien dagen worden voldaan. Gedaagde heeft de betaling niet binnen veertien dagen voldaan, waardoor eiseres gedaagde tot betaling heeft aangemaand op 19 januari 2017.

Op 15 maart 2017 hebben partijen in overleg afgesproken dat gedaagde de helft van de factuur direct zou overmaken en de andere helft in april zou betalen. Op 11 mei 2017 heeft gedaagde per e-mail laten weten dat de betalingen op dit moment niet ging lukken en dat de betalingen in ieder geval in de zomer zouden worden voldaan. Op 16 mei 2017 heeft eiseres per e-mail aan gedaagde laten weten dat hij het volledige bedrag zal moeten voldoen voor 30 juni.

Gedaagde heeft het bedrag nog steeds niet voldaan waardoor eiseres op 6 september 2017 een brief stuurt aan gedaagde waarin staat dat gedaagde binnen vijftien dagen het volledige bedrag moet voldoen. Op 26 oktober 2017 heeft gedaagde per e-mail laten weten dat er bij de levering en bevestiging het een en ander mis liep en hij de factuur niet voldoet voordat de problemen zijn verholpen.

Eiseres vordert betaling van de factuur van EUR 1.507,80 vermeerderd met de buitengerechtelijke kosten en de wettelijke rente. Gedaagde stelt zich op het standpunt dat de factuur van EUR 1.507,80 onderdeel is van een grotere bestelling en dat de werkzaamheden door eiseres niet deugdelijk zijn verricht. Gedaagde wil de betaling opschorten totdat er deugdelijk is nagekomen door eiseres.

De rechtbank stelt vast dat er geen geschil is over het betalen van de factuur. De vraag waarover partijen twisten is of gedaagde een opschortingsrecht toekomt en zo ja of gedaagde hiervan nog gebruik kan maken.

Allereerst volgt uit artikel 7:23 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek dat de koper op straffe van verval van het opschortingsrecht binnen een bekwame tijd na de daadwerkelijke ontdekking van het gebrek dient te protesteren. Daarbij wordt een kennisgeving binnen een termijn van twee maanden na ontdekking als tijdig aangemerkt. Bij de beoordeling van de vraag of er tijdig is geklaagd moeten alle omstandigheden van het geval worden meegewogen, waaronder de vraag of eiseres in concrete belangen is geschaad.

De rechtbank stelt vast dat gedaagde op 27 oktober 2017 pas voor het eerst heeft geklaagd over de gebreken in de leveringen. Gedaagde heeft aan de rechter laten weten dat hij de gebreken heeft laten herstellen door een ander bedrijf, waardoor eiseres niet meer kan overgaan tot herstel. Gedaagde wil de betaling van de factuur opschorten tot dat eiseres de gebreken heeft hersteld, maar aangezien deze al zijn hersteld door een ander zou dit betekenen dat eiseres de factuur nooit meer betaald zou krijgen. Dit betekent dat eiseres in haar belangen is geschaad door het tijdsverloop tussen het ontstaan van de gebreken en het melden van de gebreken. Gedaagde heeft dus niet tijdig geklaagd. De rechtbank oordeelt dat gedaagde dus geen beroep kan doen op opschortingsrecht.

Het is van belang om tijdig bij de wederpartij eventuele gebreken te melden. Indien u de gebreken tijdig meldt, bestaat er een kans dat u een beroep kunt doen op opschortingsrecht en de facturen pas hoeft te betalen indien de gebreken zijn hersteld. Indien u dit niet tijdig laat weten, zal er geen beroep meer op kunnen worden gedaan.

Heeft u een geschil met betrekking tot een openstaande factuur door gebreken? Of heeft u vragen hierover? Schroom dan niet op contact met ons op te nemen.